En aan de horizon...

... ligt Saint-Laurent, hoewel niet in het zicht vanwege de glooiing. De foto is gemaakt door Mikki vanuit een naburig dorp en laat goed zien hoeveel sneeuw er is gevallen. Op haar blog staan nog meer sfeerimpressies. De « code orange » is de laatste tijd regelmatig van kracht hetgeen aangeeft dat de situatie ook voor de Meuse uitzonderlijk is.

Aangezien wij niet tot het ras van de Yeti behoren zoeken we de kou en de sneeuw liever niet op en blijven we gewoon in Limburg met de feestdagen. Een ander obstakel op de weg naar Saint-Laurent is de fameuze Baraque de Fraiture, een van de hoogste punten in de Belgische Ardennen. Ooit zijn we daar eens urenlang gestrand in een heftige sneeuwstorm. Wat begon als een rit door de druilerige regen in Luik, eindigde bijna als een ramp in een hoog pak sneeuw achter vrachtwagens die van links naar rechts over de baan schoven. Het duurde lang voordat de sneeuwschuivers de boel hadden vrijgemaakt. Dit is ons altijd bijgebleven...

Nog langer geleden zijn we eens met de kerst naar Dombras gegaan. Ondanks de geweldige cuisinière en een electrisch kacheltje kregen we de keuken niet warm en zaten te kleumen bij de kerstboom. Sindsdien zitten alle kerstspullen netjes in een grote doos opgeslagen. Foto's van deze ijzige kerst heb ik helaas niet kunnen vinden maar misschien zijn er nog dia's uit het pre-digitale tijdperk.

Bij gebrek aan een echte tuin...

...ga je gewoon een border maken. Aangezien de achtergevel eigenlijk een beetje saai is leek het een goed idee om deze aan te kleden met wat planten. Door de zware leemlaag en de rots die vrijwel aan de oppervlakte zit was het geen doen om te spitten of zoiets. De oplossing was om borderranden in de grond te slaan en de zo ontstane ruimte op te vullen met grond.

Het leukste om te doen was natuurlijk de beplanting, allemaal stekjes uit de tuin in Elsloo. Met daaronder grote favorieten zoals helianten, verschillende tuingeraniums - waaronder de « dankbare » Rozanne - een mooie varen, het vrolijke vingerhoedskruid en de onuitroeibare hertshooi. De enige plant die nog ontbreekt is de wilde wingerd die de gevel mag gaan bedekken.

De rest van het terrein blijft helaas nog onontgonnen aangezien de buurman het perceeltje ter grootte van een boerenzakdoek niet verkopen wil. Hij leeft op gespannen voet met de buurvrouw ter linkerzijde en is als de dood dat zij het ooit in handen zal krijgen. Die angst is ongegrond natuurlijk, maar de mentaliteit van boeren is weerbarstig als het om grondbezit gaat, zelfs als ze er niets mee kunnen doen!

La récup'

Wat valt er allemaal te verhalen over een paar dagen in Saint-Laurent onder een grijze lucht, wat druilerige regen en af en toe een verloren zonnestraal? Eigenlijk niet zo heel veel, want er was geen opvallend nieuws of evenement dat ooit de voorpagina’s zal halen. Daarom is er de « onthaast-factor » ook zo hoog! Dan maar een verhaaltje over « la récup’ » – kort voor récupération oftewel opknappen – waar menige Frankrijkganger zo gek op is. Oude huizen, meubels, voertuigen, van alles valt ten prooi aan de gedreven bricoleur van welk niveau dan ook.

Op de foto staat een oud roodgekalkt stoeltje dat een van de vorige bewoners – een Belgische brocanteur – ooit heeft achtergelaten in de schuur. Zag er leuk uit, maar bij nadere beschouwing bleek de zitting aan vervanging toe en hadden de houtwormen zich flink te goed gedaan aan met name de achterpoten.

Een simpel kwastje verf kon niet volstaan, dus het ding maar mee naar NL gesleept want het leek een behoorlijke operatie te worden. Gelukkig verkoopt de Franse bouwmarkt ouderwetse stoelzittingen maar de kunst is om deze op maat te maken. Met veel kunst en vliegwerk is dat redelijk gelukt en het geperforeerde stermotief komt goed tot zijn recht. Het grootste probleem vormde natuurlijk de vermolmde achterpoten. Die moesten deels afgezaagd worden en vervolgens weer verlengd. Hoe doe je dat als je niet echt handig bent? Dat verklap ik niet maar ik durf wel te stellen dat het goed geslaagd is. Imperfectie heeft zo zijn charme...

De schuur leverde overigens nog een paar kleine vondsten op. Het metalen tafeltje en de oude lekke gieter dragen op hun beurt ook bij aan de « ambiance champêtre » in de voortuin. Daar kan geen nep-brocante oftewel vintage uit de woontijdschriften tegenop!

Verslaafd of niet?

De vraag of ik verslaafd ben aan internet - dus lijd aan « webomanie » - of niet doet er in wezen niet toe. Feit is dat het ook in je tweede huis handig is om aangesloten te zijn op internet. Simpelweg om te kunnen communiceren via e-mail - mijn favoriete communicatiemiddel want ik ben niet zo dol op telefoneren - en informatie te zoeken.

Het installeren van internet bleek helaas niet zo eenvoudig, maar na verschillende telefoontjes met Orange, bezoeken aan winkels in de wijde omtrek, uren prutsen aan het bureau, en links en rechts informeren is er dan sinds gisteren eindelijk internettoegang. Dankzij de interventie van Viviane in Marville die een mannetje kende die... Uiteindelijk bleek dat Orange een bepaalde code niet had opgegeven waardoor de verbinding niet tot stand kwam.

Om allerlei duistere technische redenen is het een lage-snelheid-verbinding, oftewel plattelandsinternet. Dit vraagt wel enig geduld want het duurt even voordat een pagina is geladen en twee vensters tegelijk open hebben staan is niet mogelijk. Telefoneren tijdens het internetten trouwens ook niet. Goed genoeg om te kunnen mailen en te surfen, maar niet om online te werken want dat kan de verbinding niet aan. Hoeft ook niet op het moment.

Ongewenst bezoek

Een paar jaar geleden heeft er eens een groot bijennest gezeten achter een van de luiken boven. Ze zaten daar natuurlijk lekker rustig verscholen zonder van iets of iemand last te hebben. Toch moesten ze het veld ruimen aangezien zo'n bijenkolonie niet echt een pretje is.

Vorig jaar zat er een andersoortig nest achter de luiken van de salon. Bijna zo groot als een volleybal maar zonder bewoner(s). Bij het verwijderen bleek dat het niet om bijen kon gaan want er waren geen honingraten. Het materiaal leek wel vloeipapier, heel mooi gemaakt. Nu zat er weer - op dezelfde plaats - een dergelijk nest, maar dan vele malen kleiner. Het was zo groot als een pingpongbal, met een gaatje aan de onderkant. Nu was er wel een bewoner want een wesp ging er voortdurend in en uit. Tja, wat te doen, wespen zijn geen echte mensenvrienden dus werd de spuitbus maar gehanteerd en het nest verwijderd. Dat had effect en de wesp is niet meer gesignaleerd...

Behalve wat ijverige mieren - die driftig « bepoedersuikerd » zijn, hebben we gelukkig nooit last van hinderlijk ongedierte. Dus geen rellende muizen op zolder, ratten in de kelder, of vleermuizen die je in de haren vliegen.

What's in a name?

Met Pinksteren stond de geranium « Terre franche » naar hartelust te bloeien in het perkje onder de sering. Het is een schitterende variëteit van de geranium renardii, en in werkelijkheid zijn de bloemen van een nog dieper paars dan op de foto. En dan die naam! Heel poëtisch en misschien zelfs wel een beetje patriottisch. Deze soort is een van de vroege bloeiers en zodra hij is uitgebloeid wordt het stokje overgenomen door geranium « Rozanne », ook al zo'n succesnummer onder de geraniums die niet ophoudt bloemen te produceren tot het najaar.

Ook het perk tegen het huis stond er mooi bij; zelfs de oude druif kwam weer in blad. Daar groeien heel uitbundig een mengeling van smeerwortel, geranium endressii en de inheemse geranium pratense - beemdooievaarsbek - met zijn mooie paarsblauwe bloemen. Deze groeien volop in de bermen langs de landweggetjes en kunnen rustig worden uitgestoken om in de tuin herplant te worden aangezien het geen bedreigde soort is. Het beleid om later te maaien dan gebruikelijk heeft als resultaat dat een ritje met de fiets of auto nog leuker wordt door al het moois langs de kant van de weg!

De (tuin)geranium is een vaste plant waarvan veel soorten in het wild voorkomen. Omdat het zo'n gemakkelijke plant is, zijn er veel cultuurvariëteiten gekweekt. Er is een grote verscheidenheid in de handel zowel qua hoogte, bladvorm en -kleur, als qua bloemen. Voor de tuin van een résidence secondaire zijn ze ideaal want je hebt er nauwelijks omkijken naar.

Voorjaarsopruiming

Het moest er eens van komen, de oude, vieze fauteuil die door de vorige eigenaren was achtergelaten moest het veld ruimen. Ook al was hij gecamoufleerd met een overtrek en deed hij nog altijd prima dienst, de tijd van afscheid was gekomen, overigens zonder een enkele snik. De Franse meubelzaken en woonketens hadden echter niets in de aanbieding wat de kritiek van « goede » smaak kon doorstaan. Ook in Nederland was het moeilijk iets te vinden met een redelijke kwaliteit-prijs verhouding maar we zijn toch geslaagd!

De volgende stap was natuurlijk het vervoer want zo'n stoel is behoorlijk lomp en een Renault Clio niet uitzonderlijk ruim. Toch lukte het om het ding in de auto te wurmen en vervolgens na aankomst in Saint-Laurent het huis in te manoeuvreren. Daarna werd het oude lor zonder enige eerbied naar buiten gekeild en op de kruiwagen naar de schuur gereden, laatste halte op weg naar het grofvuil.

Op de foto de nieuwe zetel, évidemment!

Marville, een monumentaal dorp

Vandaag stond in de regionale krant l'Est Républicain een berichtje over de begraafplaats Saint-Hilaire, gelegen op een heuvel boven Marville. Het kruisbeeld dat bij de ingang hangt, genaamd « Le Christ des lépreux », is namelijk sinds kort als historisch monument geclasseerd. Het betreft een 17de eeuws eikenhouten beeld van regionale makelij. Het bijzondere is dat de armen omhoog gestrekt zijn - in tegenstelling tot de normale horizontale positie - bijna in lijn met het lichaam. De foto toont de plaatsing van het beeld in mei 1987 op zijn huidige plek nadat enkele jaren daarvoor de behuizing tijdens een storm door omgevallen bomen was vernield.

De geclasseerde begraafplaats Saint-Hilaire - genoemd naar een bisschop die de regio heeft gekerstend samen met Saint-Martin en Saint-Brice - stamt al uit de vroege middeleeuwen. Vanwege de talrijke grafmonumenten uit de 15de - 18eeuw, het romaanse kerkje en het knekelhuis is het een uniek stukje cultureel erfgoed in het noorden van de Meuse. Er is zelfs sprake van plaatsing op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. De website « Cimetières de France et d'ailleurs » geeft een uitvoerige impressie van deze bijzondere plek.

Om die reden komen er veel bezoekers, waarvan sommigen bepaald verkeerde intenties hebben zoals te lezen valt in een bericht van Frankrijk-correspondent Olivier van Beemen. De ware toedracht van het vandalisme is echter nooit duidelijk geworden. Momenteel worden een twintigtal vernielde zerken door een gespecialiseerd bedrijf hersteld.

Ook een Franse droom?

Ook al ben ik absoluut geen voorstander van « kolonisering », toch zou ik de Meuse en aangrenzende departementen willen aanprijzen voor vacantie en andersoortig langdurig verblijf. Wat dat betreft spreekt deze webstek voor zich. De huizenmarkt in de Meuse is niet te vergelijken met die in Nederland. Over het algemeen liggen de prijzen lager en is het aanbod aan objecten totaal anders. Voor wie een vacantiehuis zoekt is er beslist nog iets leuks te vinden voor een redelijke prijs. Men dient echter wel realistisch zijn want het zijn vaak behoorlijk grote panden met een minimum aan comfort. Maar voor wie graag klust, veel fantasie en doorzettingsvermogen heeft, en bovenal van het Franse platteland houdt, kan perfect zijn « Franse droom » ten uitvoer brengen.

Nog een tip: zorg er in ieder geval voor redelijk Frans te spreken. Dit is onontbeerlijk om je te redden en thuis te voelen. Dit lijkt een open deur, maar wordt door velen sterk onderschat!

Makelaars en notarissen

• Assurgaume - Belgische makelaar met aanbod in de grensstreek
• ITI - Belgische makelaar met aanbod in de grensstreek
• Immobilier-Meuse - Notaris in Dun-sur-Meuse
• immonot.com - L'immobilier des notaires - aanbod in het departement Meuse
• Orpi Verdun - Makelaarskantoor in Verdun
• immoRegion.fr - aanbod in het departement Meuse
• HuisRaad - huis kopen in Noord-Frankrijk - aanbod in de regio Champagne-Ardennes en het departement Meuse
• ArdennenGoed - Franse Ardennen