Ons « Franse avontuur » begon ooit in 1983 tijdens een vacantie in Orval. Zoals zovelen hadden we vaak gefantaseerd over een eigen stek in Frankrijk. Een advertentie in een Belgisch huis-aan-huis krantje gaf ons het laatste zetje. Na verscheidene huizen in de Frans-Belgische grensstreek bezocht te hebben kwamen we terecht in Dombras, een stil en afgelegen boerendorp waar we nimmer van hadden gehoord. Hier vonden we een huis voor 1 miljoen oude franken, « minder dan de prijs van een caravan » volgens de makelaar. Dat was natuurlijk ook zo want we hadden geen cent en het huis stelde eigenlijk niets voor. Maar er was wel een keuken, een slaapkamer, een tuin, water, electra, vrijheid en een geweldig weids uitzicht... En natuurlijk ook een grote stal, een enorm dak dat lekte bij iedere regenbui, spinnewebben bij de vleet, een puinhoop van een ruïne, een indrukwekkende berg troep en vuil, een zolder vol hooi, een kelder met een gigantische voorraad lege flessen, geen sanitair en verwarming, kortom « un vrai bordel ». Bovendien hadden we geen enkel benul hoe we dit moesten aanpakken!
We noemden het « Le Tournesol » omdat er op alle uren van de dag zon was. We raakten snel verknocht aan dit huis met al z'n ongemakken en uitdagingen dat door de jaren heen werd opgeknapt en gedeeltelijk herbouwd, en vanzelfsprekend ook aan het dorp en de omgeving. De houtgeur van de fornuizen bij aankomst, de buren en de andere dorpsbewoners met hun verhalen, figuren als Godfroi met zijn ezel, de « vrouw die op een man lijkt » en ook « La France » die de krant rondbracht, het jaarlijks bal, de kerk en de kroeg. En niet te vergeten de alom geliefde Raymond Urbain, de vorige bewoner van ons huis die we helaas niet hebben gekend. Een heel rijke en onvergetelijke ervaring met ontelbare herinneringen!
Over het dorp
Dombras is een klein dorp van nog geen 150 zielen met twee straten en een paar steegjes. Het ligt aan de Loison die in de natte seizoenen flink buiten haar oevers kan treden. Het dorp is typisch Lotharings en er zijn nog verschillende mooie oude gevels, een kerk met een bijzondere toren, en een geclasseerd « calvaire » in het gehucht Dimbley. In het dialect wordt het dorp « Dombret » genoemd, en de inwoners dragen de naam « Laws » (Loups - Wolven).Er bestaan geen mooiere uitzichten dan die over de Plaine de la Woëvre. Komend vanuit het bos van Grand-Failly of vanuit Delut over la Rappe, is het zicht op Dombras gewoonweg schitterend.
Een anecdote
Een voorbeeld van de betrokkenheid van de buurtbewoners was de steeds terugkerende vraag of we het wel warm hadden in huis. Aangezien we geen open vuur durfden te maken in de keuken hadden we onze toevlucht gezocht tot een butagaskachel en een electrisch kacheltje. Dit kon echter niemand overtuigen. De vroegere bewoner - Raymond Urbain - had het altijd warm in zijn keuken want hij stookte een zogeheten « cuisinière Maillard ». Dit is een combinatie van een open haard en een fornuis en na de dood van Raymond was dit collectors item al snel verdwenen. Op de foto een cuisinière Maillard zoals het te bewonderen is in een van de huisjes van « Les vieux métiers » in Azannes.Inmiddels hadden we het fenomeen houtfornuis ontdekt en via de fameuze Marie-Louise - wier buurman een dienstkameraad had die oude fornuizen oplapte - konden we er een op de kop tikken. Bij aflevering stond de hele buurt op de stoep en blijkbaar was iedereen gerust gesteld. We zouden het nooit meer koud kunnen hebben...
En later...
Helaas bleef Dombras niet meer wat het was zoals in de « bon vieux temps » van de jaren 1980. Omstandigheden zijn aan verandering onderhevig en in 1999 werd het huis verkocht, weliswaar met pijn in het hart. Tot we vier jaar later weer opdoken in het naburige Saint-Laurent-sur-Othain.
In vroeger tijd
Een duidelijke datering van « Le Tournesol » is niet te geven. Het huis is wel aangegeven op een kadastrale kaart uit 1847 die duidelijk toont hoe complex de verschillende percelen in elkaar staken. Een voorbode misschien van de problemen die wij later ondervonden...
In het begin van de twintigste eeuw was Dombras nog een eenvoudig boerendorp zonder licht of stromend water waar het hard bikkelen was om de eindjes aan elkaar te knopen. Deze ansichtkaart van de rue Napoléon geeft een goede indruk van het dorpsleven in die tijd.
