22-07-2003

Het dorp nu

Saint-Laurent is gelegen in het noorden van het departement Meuse, niet ver van de grens met België. Voor Franse begrippen is het een dorp van redelijke omvang met 515 inwoners (januari 2009). In 1990 waren dat er nog slechts 377, terwijl er in 1820 zelfs 780 inwoners waren (voor meer demografische gegevens zie INSEE). Het is een zelfstandige gemeente die deel uitmaakt van het canton Spincourt. Wat voorzieningen betreft zijn er een school met twee klassen (52 leerlingen in 2005-2006), een postagentschap en een bakkerij. Door het jaar heen worden er voor en door de bewoners allerlei activiteiten georganiseerd zoals het vuurwerk op Quatorze Juillet, carnaval, Sinterklaas - de patroonheilige van Lotharingen - een rommelmarkt, en allerlei uitstapjes. Ook is er een voetbalveld, een tennisbaan en wat speeltoestellen voor de kleintjes. In het dialect wordt het dorp « Si Laura » genoemd, en de inwoners dragen de naam « Grous das » (Grosses dents - Grote tanden).

De gemeente beslaat een totale oppervlakte van 1600 hectare, waarvan ruim een kwart bos. De meeste Lotharingse dorpen worden gekenmerkt door een geconcentreerde bebouwing waarbij de huizen en boerderijen tegen elkaar zijn gebouwd langs de weg, een zogeheten « village rue ». Ook in Saint-Laurent is dit het geval maar het is niettemin een vrij uitgestrekt dorp. Het is hoog gelegen boven het dal van de Othain op 232 m. en omgeven door akkers, weilanden en bos. De onderstaande ansichtkaart geeft een goede indruk van de ligging van het dorp.

Sinds de negentiende eeuw heeft het Franse platteland te kampen met een sterke ontvolking, de « exode rural ». Van overheidswege wordt er dan ook veel gedaan om het platteland leefbaar te houden in economisch, sociaal en cultureel opzicht. Maar uiteindelijk staat of valt alles met werkgelegenheid en die is er in de regio maar bitter weinig, met name sinds de teloorgang van de Lotharingse staalindustrie in de jaren 1960. De « Écoscopie de la Meuse » geeft meer inzicht in de huidige stand van zaken op sociaal-economisch terrein. Saint-Laurent heeft nog altijd een sterk agrarisch karakter met verschillende actieve boerenbedrijven. Veel inwoners werken elders, zelfs over de landsgrenzen. Niettemin is er relatief veel jeugd en zijn er de laatste paar jaar een aantal nieuwe huizen gebouwd. En ook heeft het café « Le Rallye » in 2007 weer een nieuwe uitbaatster gevonden. Voorwaar een goed teken!

De belangrijkste bezigheid van met name gepensioneerden is de moestuin waar groenten en bloemen worden geteeld; samen met het weer is dit vaak het gesprek van de dag. Begrijpelijk, want men moet er wel van eten! Sommigen hebben ook nog wat kippen en konijnen. Ook deze verdwijnen bijna zonder uitzondering in de pan. Er zijn zelfs specifieke regionale rassen zoals de « poule meusienne » en de « papillon lorrain ». Hengelen is ook een geliefde bezigheid van veel plattelandsbewoners. Buiten het dorp bevinden zich « les Etangs de Mi-Puits » waar zelfs een voorziening voor gehandicapten is.