Na de lange winter was het eindelijk zonnig en voorjaarsachtig in de Paasvacantie, die dit jaar laat viel. Redenen genoeg dus om erop uit te trekken en te genieten. Vanuit het dorp werden dus de paden verkend richting respectievelijk Sorbey en Grand-Failly. Quel bonheur! Het was niet alleen zonnig en warm - met af en toe een zacht verfrissend zuchtje lentewind - maar ook de natuur had volop troeven in petto.In de berm van het pad bij de kapel Notre-Dame-de-Luxembourg stond een woud aan stinkend nieskruid (Helleborus foetidus L.) te bloeien. Een grote, opvallende plant met een groene bloem die zich op kalkrijke grond thuisvoelt en in Nederland uiterst zeldzaam is. Iets verder kwam een vos de bocht van het pad om, stond stil en was meteen weer verdwenen in het struweel. Geen tijd voor een foto dus!
Verder langs de « Chemin des moines » richting Sorbey waren er nog genoeg andere planten te zien, zoals het lieflijke maarts viooltje (Viola odorata L.) dat talrijk bloeide en eveneens typisch voor de streek is. En niet te vergeten het landschap van de vallei van de Othain ...
De volgende wandeling naar Grand-Failly had ook volop verrassingen in petto. Wat te denken van het prachtige en zeer zeldzame wildemanskruid (Pulsatilla vulgaris) en de knalgele dotterbloem (Caltha palustris L.)? Deze laatste groeit uitsluitend in zeer schoon ondiep water dat vrij moet zijn van bestrijdingsmiddelen. En tegen een zonnig talud groeide ook een overvloed aan cypreswolfsmelk (Euphorbia cyparissias L.), een andere typische plant van de kalkgraslanden.Ook tijdens deze wandeling was het landschap stil en vredig. Vers geploegde akkers, wat kwinkelierende vogels, een suffige koe: wat wil je eigenlijk nog meer?