Wat valt er allemaal te verhalen over een paar dagen in Saint-Laurent onder een grijze lucht, wat druilerige regen en af en toe een verloren zonnestraal? Eigenlijk niet zo heel veel, want er was geen opvallend nieuws of evenement dat ooit de voorpagina’s zal halen. Daarom is er de « onthaast-factor » ook zo hoog! Dan maar een verhaaltje over « la récup’ » – kort voor récupération oftewel opknappen – waar menige Frankrijkganger zo gek op is. Oude huizen, meubels, voertuigen, van alles valt ten prooi aan de gedreven bricoleur van welk niveau dan ook.Op de foto staat een oud roodgekalkt stoeltje dat een van de vorige bewoners – een Belgische brocanteur – ooit heeft achtergelaten in de schuur. Zag er leuk uit, maar bij nadere beschouwing bleek de zitting aan vervanging toe en hadden de houtwormen zich flink te goed gedaan aan met name de achterpoten.
Een simpel kwastje verf kon niet volstaan, dus het ding maar mee naar NL gesleept want het leek een behoorlijke operatie te worden. Gelukkig verkoopt de Franse bouwmarkt ouderwetse stoelzittingen maar de kunst is om deze op maat te maken. Met veel kunst en vliegwerk is dat redelijk gelukt en het geperforeerde stermotief komt goed tot zijn recht. Het grootste probleem vormde natuurlijk de vermolmde achterpoten. Die moesten deels afgezaagd worden en vervolgens weer verlengd. Hoe doe je dat als je niet echt handig bent? Dat verklap ik niet maar ik durf wel te stellen dat het goed geslaagd is. Imperfectie heeft zo zijn charme...
De schuur leverde overigens nog een paar kleine vondsten op. Het metalen tafeltje en de oude lekke gieter dragen op hun beurt ook bij aan de « ambiance champêtre » in de voortuin. Daar kan geen nep-brocante oftewel vintage uit de woontijdschriften tegenop!